EU-Preamble | davidengels

Preamble for the Constitution of a Federation of European Nations

Preambuły do Konstytucji Konfederacji Narodów Europejskich

Präambel zu einer Verfassung einer Konföderation Europäischer Nationen

Préambule d’une constitution pour une confédération de nations européennes

ევროპული ერების კონფედერაციის კონსტიტუციის პრეამბულა

Преамбула уставу конфедерације европских нација

Preámbulo de una Constitución para una futura Confederación de Naciones Europeas

Bevezetés az európai nemzetek alkotmányához

Preambule van een grondwet van een Confederatie van Europese Naties

Preambul la o constituție pentru o confederație a națiunilor europene

Press reports in:

Preambuła do Konstytucji Konfederacji Narodów Europejskich

(David Engels - transl. Justyna Schulz)

My, Europejczycy, w pełni świadomi naszej historycznej odpowiedzialności, nadajemy sobie tę Konstytucję, wieńczącą proces jednoczenia naszego kontynentu. Konstytucja ta ma ustanowić konfederację europejskich państw narodowych, które respektując swoje prawa zgadzają się dążyć do wspólnych celów, z korzyścią dla wszystkich oraz zachowując i pielęgnując europejską cywilizację, przede wszystkim zaś do: skoordynowanej polityki zagranicznej, obrony europejskich granic zewnętrznych, walki z przestępstwami, rozbudowy europejskiej infrastruktury, uzgadniania norm i zasad, dostępu do naturalnych i strategicznych zasobów, współpracy w dziedzinie nauki i badań jak również zapewnienia odpowiedniego finansowania tych celów.

Chociaż nasze zjednoczenie ma na celu zakończenie okresu czterystuletnich wewnątrz-europejskich wojen, dokonuje się one w świadomości głębokiej więzi między europejskimi narodami, które mimo sporów zawsze rozumiały się jako część jednej, wspólnej kultury. Kultura ta, będąc czymś więcej niż zwykłą sumą poszczególnych części, przyczyniła się do stworzenia swoistego i niepowtarzalnego obrazu człowieka i świata.

Czerpie ona z licznych źródeł, z których należy szczególnie wyróżnić starotestamentową tradycję, myśl grecką, rzymską sztukę rządzenia, chrześcijańskie objawienie i dziedzictwo narodów romańskich, germańskich i słowiańskich. Formę instytucjonalną przybrała w przywództwie duchowym Kościoła oraz w politycznym autorytecie cesarstwa odnowionego w roku 800. Następnie kultura europejska rozwinęła w okresie średniowiecza, renesansu, oświecenia i czasów współczesnych swoje szczególne cechy i równocześnie otworzyła się na świat, z którym dzisiaj przez uchwalenie tej Konstytucji chce wejść w nowe, bliskie relacje.

Pełni dumy z wielkich osiągnięć przeszłości budujemy naszą konstytucję, stanowczo opowiadając się za przekazanymi nam wartościami i dostrzegając, że współczesny dobrobyt i postęp były możliwe tylko dzięki osiągnięciom naszych przodków. Dlatego chcemy budować przyszłość poprzez ścisły związek z przeszłością oraz przez zachowanie, pielęgnowanie i pomnażanie przekazanego nam materialnego i niematerialnego, kulturowego, społecznego i obyczajowego dziedzictwa.

Biorąc te względy pod uwagę, my, Europejczycy, zobowiązujemy się przed Bogiem i naszym sumieniem:

działać na rzecz zachowania naszego duchowego i materialnego dziedzictwa oraz dalszego niezależnego rozwoju naszej kulturowej specyfiki, uznając dążenie do prawdy, wolności i właściwego sposobu życia za posłannictwo naszej wspólnoty;
pielęgnować, wspierać i kontynuować tradycję żydowsko-chrześcijańską i jej związki z filozoficzną myślą racjonalną, bez których nasza europejska kultura jest nie do pomyślenia, tolerując przy tym wszystkie formy religijnych i filozoficznych przekonań, o ile nie są sprzeczne z naszym ukształtowanym przez wieki sposobem życia.
chronić życie ludzkie we wszystkich jego fazach i niezależnie od wieku, traktować godność i niepowtarzalną indywidualność każdej jednostki jako najwyższe nam powierzone dobro;
uznawać wyrażoną demokratycznie wolę narodów oraz interesy Europejczyków jako ostateczne źródło wszystkich politycznych decyzji oraz jako najważniejszy wyznacznik działania;
doceniać wielość i różnorodność europejskich narodów i ludów jako bezcenny i niezastąpiony wyraz wielowarstwowości wspólnej kultury, uznając je za nosiciela europejskiej myśli i europejskich instytucji oraz respektować jako autonomiczne polityczne jednostki, które pragną regulować swoje spory jedynie na drodze pokojowego porozumienia;
występować zawsze na rzecz zachowania i pomnażania dobrobytu, bezpieczeństwa, wolności, ładu, pokoju i zrozumienia między europejskimi narodami;
budować naszą Unię narodów w taki sposób, aby wszystkie decyzje podejmowane były subsydiarnie, czyli na najniższym bezpośrednio dotkniętym poziomie kompetencji, pamiętając przy tym, że to narody są głównymi nośnikami demokratycznego prawa do samostanowienia oraz kulturowego życia Europy.
zbudować nasze współżycie na zasadach państwa prawa i gwarantować nie tylko równe i adekwatne prawa dla każdego, ale również podporządkowywać woli ludu kontrolę nad procesem tworzenia prawa i jego wykładni.
traktować naturalną rodzinę tworzoną przez związek mężczyzny i kobiety oraz poczęte przeznich dzieci, jak również wynikające stąd prawa i zobowiązania, jako fundament europejskiego społeczeństwa, który powinien podlegać szczególnej ochronie, bez zabraniania alternatywnych form współżycia między ludźmi opierających się na dobrowolności.
gwarantować równość między mężczyzną i kobietą przed prawem jak również wynikające ze specyfiki płci naturalne prawa i obowiązki
wychowywać przyszłe pokolenie w duchu powierzonej nam tradycji i jej bogactwie, jak również w duchu ciągłego, wewnętrznego i zewnętrznego doskonalenia się.
chronić prawa i obowiązki wynikające z prawa własności, jednocześnie wspierać równość szans, prawo do godnej pracy, pomoc dla potrzebujących i interesy wspólnoty.
żyć w pokoju i poszanowaniu z naszymi sąsiadami i wszystkimi innymi narodami na ziemi, szczególnie z tymi, z którymi łączą nas pozytywne doświadczenia i wspólne historyczne dziedzictwo, śmiało jednak występując w obronie naszej niezależności, naszych interesów, bezpieczeństwa i trwania naszej kultury.
podchodzić z rozwagą do naszej odpowiedzialności za przyrodę, i to nie tylko w sensie zachowania jej naturalnej równowagi i dbania o stan naturalnych zasobów w Europie i na całym świecie, ale również w sensie moralnie odpowiedzialnego traktowania wszystkich żyjących istot.

Präambel zu einer Verfassung einer Konföderation Europäischer Nationen

(David Engels)

Wir, die Europäer, entscheiden im Vollbewußtsein unserer historischen Verantwortung, uns eine eigene Verfassung zu geben und somit den Einigungsprozeß des Kontinents zum Abschluß zu bringen. Diese Verfassung soll eine Konföderation europäischer Nationalstaaten begründen, die unter Wahrung ihrer Rechte darin übereinstimmen, zum Nutzen aller sowie zu Pflege und Schutz der europäischen Zivilisation eine Reihe gemeinsamer Ziele zu verfolgen, allen voran eine koordinierte Außenpolitik, der Schutz der europäischen Außengrenzen, der Kampf gegen das Verbrechen, der Ausbau der gesamteuropäischen Verkehrsinfrastruktur, die Abstimmung von Normen und Regeln, der Zugang zu natürlichen und strategischen Ressourcen, die Zusammenarbeit im Bereich der Bildung und Forschung und die entsprechende Bereitstellung der nötigen Finanzen.

Diese Einigung soll zwar einen Schlußstrich unter viele Jahrhunderte innereuropäischer Kriege ziehen; sie vollzieht sich aber aus dem Geiste der tiefen inneren Zusammengehörigkeit der europäischen Völker, welche sich trotz aller Zwistigkeiten stets als Teil einer einzigen, gemeinsamen Kultur empfunden haben, welche mehr als die bloße Summe ihrer Teile ist und zur Schaffung eines besonderen und unverwechselbaren Welt- und Menschenbilds geführt hat.

Diese Kultur speist sich aus zahlreichen Quellen, unter denen die alttestamentliche Tradition, das griechische Denken, die römische Staatskunst, die christliche Offenbarung und das Erbe der romanischen, germanischen und slawischen Völker besonders hervorzuheben sind, und trat mit der Herausbildung der geistlichen Hoheit der Kirche und der staatlichen Autorität der seit 800 wiederhergestellten Kaiserwürde erstmals auch institutionell zu Tage. Hierauf entfaltete die europäische Kultur in Mittelalter, Renaissance, Aufklärung und Moderne all ihre inneren Anlagen und öffnete sich gleichzeitig der Welt, mit der sie heute, durch die Verabschiedung einer Verfassung, in eine neue und starke Verbindung treten will.

Im Stolz auf die großen Errungenschaften unserer Vergangenheit gründen wir daher unsere Verfassung auf das positive Bekenntnis zu den Werten unserer Überlieferung und die Einsicht, daß der Wohlstand und Fortschritt der Gegenwart nur durch die Leistungen unserer Vorfahren möglich war. Daher wollen wir auch die Entwicklung der Zukunft fest in den Wurzeln der Vergangenheit verankert wissen und das uns überantwortete materielle wie immaterielle kulturelle, gesellschaftliche und sittliche Erbe wahren, pflegen und mehren.

Wir Europäer verpflichten uns daher vor Gott und unserem eigenen Gewissen:

die Wahrung unseres geistigen wie materiellen Erbes sowie die unabhängige Weiterentwicklung unserer kulturellen Anlagen in Hinsicht auf das eng miteinander verbundene Streben nach Wahrheit, Freiheit und einem guten Leben als die eigentliche Mission unseres Gemeinwesens zu verfolgen;
alle mit unserer gewachsenen Lebensart in Übereinstimmung befindlichen Formen religiöser und philosophischer Überzeugung zu tolerieren, insbesondere aber das Erbe der jüdisch-christlichen Tradition und ihrer Anbindung an das philosophische Vernunftdenken, ohne welche unsere europäische Kultur undenkbar wäre, stets zupflegen, zu fördern und fortzusetzen;
das menschliche Leben in allen seinen Entwicklungs- und Altersstufen, seiner Würde und seiner unverwechselbaren Individualität als höchstes uns anvertrautes Gut zu betrachten und zu schützen;
als ultimative Quelle aller politischen Entscheidungen den demokratisch geäußerten Willen des Volks anzuerkennen und die Interessen der Europäer in ihrer Gesamtheit als wichtigste Leitschnur allen Handelns zu betrachten;
die europäischen Nationen und Völker in ihrer Vielheit und Vielfalt als wertvollen und unersetzlichen Ausdruck der vielfältigen Facetten einer gemeinsamen Kultur wertzuschätzen, als Träger des europäischen Gedankens und der europäischen Institutionen anzuerkennen und als autonome politische Einheiten zu respektieren, welche ihre Streitigkeiten fortan ausschließlich auf dem Weg friedlicher Verhandlung und Schlichtung regeln wollen;
jederzeit für die Wahrung und Mehrung des Wohlstands, der Sicherheit, der Freiheit, der Ordnung, des Friedens und der Verständigung der europäischen Völker einzutreten;
unser Gemeinwesen solchermaßen aufzubauen, daß alle Entscheidungen möglichst subsidiär, das heißt auf der untersten unmittelbar betroffenen und kompetenten Ebene getroffen werden, wobei die Nationen als zentrale Träger der demokratischen Selbstbestimmung und der kulturellen Lebensäußerung Europas zu betrachten sind;
unser Zusammenleben als einen Rechtsstaat zu ordnen und hierbei nicht nur ein gleiches und angemessenes Recht für alle zu garantieren, sondern auch das Zustandekommen des Rechts und die Kontrolle über seine Auslegung beständig dem Willen des Volkes zu unterwerfen;
die durch die Verbindung von Mann und Frau und die Zeugung gemeinsamer Kinder entstehende natürliche Familie wie auch die hieraus sich ergebenden Rechte und Verpflichtungen als den Grundbaustein der europäischen Gesellschaft zu betrachten und ihr besonderen Schutz zukommen zu lassen, ohne alternative Formen des auf freiwilligem Entschluß beruhenden Zusammenlebens der Menschen zu behindern;
die Gleichheit von Mann und Frau vor dem Gesetz sowie die den Geschlechtern aufgrund ihrer naturgemäßen Veranlagung zukommenden besonderen Eigenschaften, Rechten und Pflichten zu garantieren;
unsere Nachkommen sowohl im Geiste der uns anvertrauten Überlieferungen und Schätze als auch im Sinne eines stetigen innerlichen wie äußerlichen Selbstübertreffens zu erziehen;
die Rechte und Pflichten zu schützen, die sich aus dem Privateigentum ergeben, zugleich aber auch die Chancengleichheit, das Recht auf würdevolle Arbeit, die Unterstützung der Hilfsbedürftigen sowie die Interessen der Allgemeinheit zu sichern;
mit unseren Nachbarn und allen anderen Völkern dieser Erde in Frieden und Eintracht leben zu wollen, ganz besonders jenen, mit denen uns positive Erfahrungen und ein gemeinsames historisches Erbe verbinden, dabei aber klar für die Unabhängigkeit, die Interessen, die Sicherheit und das Weiterleben unserer Kultur einzustehen;
unsere Verantwortung für unsere Umwelt ernst zu nehmen, und dies nicht nur im Sinne eines bloßen Erhalts des natürlichen Gleichgewichts und eines pfleglichen Umgangs mit den natürlichen Ressourcen in Europa und auf der ganzen Erde, sondern auch eines moralisch verantwortungsvollen Umgangs mit allen lebenden Wesen.

Preamble to a Constitution for the Confederation of European Nations

(David Engels)

We, the Europeans, fully conscious of our historical responsibility, decide to establish a constitution and to bring the unification process of the continent to its conclusion. This constitution will create a confederation of Nation States that, while conserving their rights, agree to pursue a series of common objectives for the good of all and for the care and protection of European civilisation, notably: a coordinated foreign policy, the protection of European borders, the fight against crime, the extension of a pan-European mobility infrastructure, the coordination of norms and rules, access to natural and strategic resources, cooperation in the domain of education and research, and the provision of the funds necessary to pursue these aims.

This unification should put an end to numerous centuries of intra-European warfare. It is implemented in a spirit of profound affinity between the European people who, despite their conflicts, have always viewed each other as parts of a single common culture which is more than the simple sum of its components and has brought forth a specific and unique vision of the world and of mankind.

This culture is shaped by various sources, out of which we have to particularly underline the teaching of the Old Testament, Greek thought, Roman State art, the Christian revelation and the heritage of the Romanic, Germanic and Slavic people, and saw the light in an institutionalised form since the formation of the spiritual sovereignty of the Church and of the political authority of the imperial dignity restored in 800. In the following centuries, European culture has realised its inner potential during the course of the Middle Ages, the Renaissance, the Enlightenment and Modernity and has also opened itself up to the world, with which it wishes to enter today into new and strong contacts, through the adoption of a constitution.

Proud of the great achievements of our past, we are founding our constitution on the positive adhesion to our traditional values and on the consciousness that the prosperity and the progress of the present would not have been possible without the achievements of our ancestors. This is why we wish to firmly anchor the evolution of the future in the past and protect, care for and increase the cultural, social and moral heritage – be it material or immaterial – which has been bequeathed to us.

We, the peoples of Europe, pledge before God and in accordance with our own conscience:

to pursue, as the true mission of our community, the protection of our spiritual as well as our material heritage and the autonomous development of our cultural potential in view of the joint aspiration towards truth, liberty and the good life;
to tolerate all religious and philosophical convictions in line with our established practices, and in particular, to care for, nurture and maintain the heritage of the Judeo-Christian tradition and its links with rational philosophical thought, without which our European culture would have been unthinkable;
to value and protect human life in all its stages of evolution and ages as well as its dignity and unique individuality as the highest gift with which we have been entrusted;
to recognise as the ultimate source of all political decisions the democratic will of the people and to consider the interests of the peoples of Europe as a whole as most important principle to guide all actions;
to value the nations and peoples of Europe in their multiplicity and diversity as a precious and irreplaceable expression of the numerous facets of a common culture, to view them as the bearers of the European idea and of the European institutions, and to respect them as autonomous political entities which henceforth wish to settle their disagreements though peaceful negotiation and arbitration;
to intervene always to safeguard and increase the prosperity, security, liberty, order, peace and mutual understanding of the peoples of Europe;
to construct our community in such a way that all decisions are taken in accordance with the principle of subsidiarity as far as possible at the lowest competent and concerned level, while considering the nations as the main bearers of democratic self-determination and the expression of the cultural life of Europe;
to organise our coexistence as a community under the rule of Law and not only to guarantee equal and fundamental rights for all but also to submit always the formation of law and the control of its interpretation to the will of the people;
to consider the natural family, which results from the union between a man and a woman and the birth of children, and the rights and duties resulting thereof, as the fundamental basis of European society and to give it a particular protection, without however infringing on any alternative form of cohabitation arising from the free decision of human beings;
to guarantee the equality of man and women before the law, while taking into account particular qualities, rights and duties associated with the sexes in line with their natural constitution;
to educate our descendants in the spirit of the traditions and riches which have been bequeathed to us as in the sense of a constant wish to excel inwardly as externally;
to protect the rights and duties resulting from private property while guaranteeing equality of opportunity, the right to honorable employment, the support of those in need and the interests of the community;
to wish to live in peace and harmony with our neighbours and all the other people of this earth, particularly those with whom we are linked through positive experiences and a shared historical heritage, while securing the independence, the interests, the security and the survival of our culture;
to take seriously our responsibility for our environment, and not only in the sense of a just safeguarding the balance of nature and managing carefully natural resources in Europe and the world, but also of a morally responsible interaction with all living beings.

Préambule d’une constitution pour une

confédération de nations européennes

(David Engels)

Nous, les Européens, pleinement conscients de notre responsabilité historique, décidons de nous donner une constitution et de mener ainsi à terme le processus d’unification du continent. Cette constitution devra fonder une confédération d’États-nations qui, tout en conservant leurs droits, concordent dans l’idée de poursuivre une série d’objectifs communs pour le bien de tous tout comme pour le soin et la protection de la civilisation européenne, notamment : une politique extérieure coordonnée, la protection des frontières européennes, la lutte contre le crime, l’extension de l’infrastructure de mobilité paneuropéenne, la coordination des normes et règles, l’accès aux ressources naturelles et stratégiques, la coopération dans le domaine de la formation et de la recherche ainsi que la mise à disponibilité des fonds nécessaires à ces fins.

Cette unification devra mettre un trait final sous de nombreux siècles de guerres intra-européennes, mais elle s’effectue dans l’esprit d’une profonde affinité entre les peuples européens qui, en dépit de leurs conflits, se sont toujours considérés comme faisant partie d’une seule culture commune qui est plus que la simple somme de ses composantes et a fait naître une vision spécifique et unique du monde et de l’humain.

Cette culture s’abreuve de nombreuses sources, parmi lesquelles nous devons souligner particulièrement la tradition vétérotestamentaire, la pensée grecque, l’art politique romain, la révélation chrétienne et l’héritage des peuples romans, germaniques et slaves, et vit le jour de manière institutionnalisée depuis la formation de la souveraineté spirituelle de l’Église et de l’autorité politique de la dignité impériale rénovée en 800. Par la suite, la culture européenne a déployé tout son potentiel intérieur à travers le Moyen Âge, la Renaissance, les Lumières et la Modernité et s’est également ouverte au monde, avec lequel elle veut entrer aujourd’hui, par l’adoption d’une constitution, dans des interactions nouvelles et fortes.

Fiers des grands acquis de notre passé, nous fondons notre constitution sur l’adhésion positive aux valeurs de notre tradition et sur la conscience que la prospérité et le progrès du présent n’ont été possibles que grâce aux exploits de nos ancêtres. C’est pourquoi nous voulons fermement ancrer l’évolution du futur dans les racines du passé et sauvegarder, soigner et accroître l’héritage culturel, social et moral – matériel comme immatériel – qui nous a été légué.

Nous, les Européens, nous engageons devant Dieu et notre propre conscience :

de poursuivre comme véritable mission de notre communauté la sauvegarde de notre legs spirituel tout comme matériel ainsi que le développement autonome de notre potentiel culturel en vue de l’aspiration conjointe vers la vérité, la liberté et la bonne vie ;
de tolérer toutes les convictions religieuses et philosophiques concordantes avec notre manière habituelle de vivre, et de soigner, avantager et continuer particulièrement l’héritage de la tradition judéo-chrétienne et de ses liens avec la pensée philosophique rationnelle, sans lesquels notre culture européenne serait impensable ;
de considérer et protéger la vie humaine dans toutes ses stades d’évolution et d’âge ainsi que sa dignité et son individualité unique comme le plus haut des biens qui nous ont été confiés ;
de reconnaître comme source ultime de toutes les décisions politiques la volonté démocratique du peuple et de considérer les intérêts des Européens dans leur totalité comme principe directeur le plus important de toutes actions ;
d’estimer les nations et peuples européens dans leur multiplicité et diversité comme expression précieuse et irremplaçable des nombreuses facettes d’une culture commune, de les accepter comme les porteurs de l’idée européenne et des institutions européennes et de les respecter comme des entités politiques autonomes qui veulent désormais régler leurs différends par voie de négociation et d’arbitrage pacifiques ;
d’intervenir en tout temps pour la sauvegarde et l’accroissement de la prospérité, de la sécurité, de la liberté, de l’ordre, de la paix et de l’entente des peuples européens ;
de construire notre communauté de telle manière que toutes les décisions soient prises de façon aussi subsidiaire que possible, donc au niveau concerné et compétent le plus bas possible, tout en considérant les nations comme les porteurs centraux de l’auto-détermination démocratique et de l’expression de la vie culturelle de l’Europe ;
d’ordonner notre coexistence sous forme d’un État de droit et de ne pas seulement garantir un droit égal et convenable à tous, mais aussi de toujours soumettre la formation du droit et le contrôle de son interprétation à la volonté du peuple ;
de regarder la famille naturelle, qui résulte de l’union entre l’homme et la femme et la naissance d’enfants, tout comme les droits et obligations qui en résultent comme la base fondamentale de la société européenne et de lui accorder une protection particulière, sans pour autant entraver des formes alternatives de cohabitation issues de la libre décision des humains ;
de garantir l’égalité entre l’homme et la femme devant la loi ainsi que les qualités, droits et devoirs particuliers associés aux sexes selon leur constitution naturelle ;
d’éduquer nos descendants à la fois dans l’esprit des traditions et trésors qui nous ont été légués et dans le sens d’une volonté constante de se surpasser tant intérieurement qu’extérieurement ;
de protéger les droits et devoirs résultant de la propriété privée, tout en assurant l’égalité des chances, le droit à un travail digne, le support des nécessiteux et les intérêts de la communauté ;
de vouloir vivre en paix et harmonie avec nos voisins et tous les autres peuples de cette terre, particulièrement ceux avec lesquels nous sommes unis par des expériences positives et un patrimoine historique commun, tout en nous portant garant de l’indépendance, des intérêts, de la sécurité et de la survie de notre culture ;
de prendre au sérieux notre responsabilité pour notre environnement, et ce non seulement dans le sens d’une simple sauvegarde de l’équilibre naturel et d’une gestion soigneuse des ressources naturelles en Europe et dans le monde, mais aussi d’une interaction moralement responsable avec tous les êtres animés.

ევროპული ერების კონფედერაციის კონსტიტუციის პრეამბულა.

(David Engels - transl. Konstantine Gamsakhurdia)

"ჩვენ, ევროპელები, ვაცნობიერებთ ჩვენს ისტორიულ პასუხისმგებლობას შევქმნათ ჩვენი საკუთარი კონსტიტუცია და ამითი კონტინენტის გაერთიანების პროცესი დავასრულოთ. ამ კონსტიტუციამ უნდა დააფუძნოს ევროპული ეროვნული სახელმწიფოების კონფედერაცია, რომლებიც მისი უფლებების დაცვისას იმ მხრივ არიან ერთიანნი, რომ ყველასთვის სასარგებლოდ, ასევე ევროპული ცივილიზაციის მოვლისთვის და მის დასაცავად მთელი რიგი საერთო მიზნებიდან გამოდიან. ეს უწინარეს ყოვლისა შეეხება კოორდინირებულ საგარეო პოლიტიკას, ევროპის გარესაზღვრების დაცვას, ბრძოლას ორგანიზებულ დანაშაულთან, საერთოევროპულ სატრანსპორტო ინფრასტრუქტურის აგებას, ნორმებისა და წესების ერთმანეთთან შეთანხმებას, ბუნებრივი და სტრატეგიული რესურსების გამოყენებას, თანამშრომლობას განათლებისა და კვლევების სფეროში და ასევე საჭირო რესურსების გამოყოფას.

ამ ერთიანობამ უნდა დაასრულოს არაერთ საუკუნეში გამართული შიდაევროპული ომები; იგი განხორციელდება ევროპელი ხალხების იმ შინაგანი ერთიანობის და ნათესაურობის სულიდან გამომდინარე, რომლებიც მიუხედავად ყოველგვარი ქიშპისა ყოველთვის ერთი, საერთო კულტურის ნაწილად განიცდიდნენ საკუთარ თავს, რაც იმაზე მეტია, ვიდრე მისი ნაწილების მექანიკური ჯამი; მან შექმნა სამყაროს და ადამიანის განსაკუთრებული სურათი, რომელიც სხვა არაფერში არ აგვერევა.
ეს კულტურა იკვებება მრავალი წყაროდან, რომელთა შორისაც ძველაღთქმისეული ტრადიცია, ბერძნული აზროვნება, რომაული სახელმწიფო ხელოვნება, ქრისტიანული გამოცხადება და მემკვიდრეობა რომანული, გერმანული და სლავური ხალხებისა განსაკუთრებითაა გამოსაყოფი; დღის სინათლეზე ეს ყოველივე გამოვიდა ეკლესიის სულიერ უზენაესობასთან და სახელმწიფოებრივ ავტორიტეტთან ერთად და ჩვენი წელთაღრიცხვის 800 წელს აღდგენილ სამეფო ტახტის მაღალღირსებასთან ერთად პირველად უკვე ინსტიტუციონალური სახითაც. (ჩემი კომენტარი: ავტორი გულისხმობს კარლოს დიდის, გაერთიანებული ევროპის პირველი მონარქის ხელმწიფების დასაწყისს, თუმცა კეისრის ტახტი და მეფობა ბოსფორზე არასოდეს შეწყვეტილა, იგი მეცხრე საუკუნეშიც იყო და მოგვიანებითად, ფაქტობრივად კონსტანტინოპოლის დაცემამდე. კ.გ.) ამასთანავე ევროპულმა კულტურამ შუასაუკუნეებში, რენესანსში, განმანათლებლობაში და მოდერნში ფართოდ განავრცო თავისი ყველა მიმართულება და ხასიათი, იმავდროულად გადახსნა სამყარო, რომელთან ერთადაც იგი დღეს, კონსტიტუციის მიღებით ახალ და ძლიერ კავშირში შედის.

ჩვენი წარსულის დიდი მიღწევებისადმი სიამაყით ჩვენ ვაფუძნებთ ჩვენს კონსტიტუციას ჩვენი ფასეულობების პოზიტიურ აღიარებაზე და იმის გაცნობიერებაზეც, რომ კეთილდღეობა და წინსვლა აწმყოში შესაძლებელი გახდა მხოლოდ ჩვენი წინაპრების მიღწევების მეოხებით. ამადაც ჩვენ გვსურს მომავლის განვითარება ვიხილოთ მყარად დამაგრებული წარსულის ფესვებზე, და ჩვენდამი მონდობილი როგორც მატერიალური, ისე არამატერიალური კულტურული, საზოგადოებრივი და ზნეობრივი მემკვიდრეობა დავიცვათ, მოვუაროთ და გავამრავლოთ.
ჩვენ ევროპელები ვიღებთ ვალდებულებას ღვთისა და საკუთარი სინდისის წინაშე:

-განვახორციელოთ ჩვენი მატერიალური და სულიერი მემკვიდრეობის დაცვა, ასევე დამოუკიდებელი განვითარება ჩვენი კულტურული მონაცემისა ჭეშმარიტებისკენ, თავისუფლებისკენ და ღირსეული ცხოვრებისკენ ერთმანეთთან მჭიდროდ დაკავშირებული მისწრაფებებისა, როგორც ჩვენი საზოგადო ერთობის მისსია. ტოლერირება ყველა რელიგიური ფორმებისა და ფილოსოფიური მრწამსებისა, რომლებიც ჩვენთან აღმოცენებულან, მეტადრე მოვლა, ხელშეწყობა და გაგრძელება იუდაურ-ქრისტიანული ტრადიციის მემკვიდრეობის და მათთან ბმაში მყოფი ფილოსოფიური აზროვნებისა, რომელთა გარეშეც ჩვენი ევროპული კულტურა წარმოუდგენელი იქნებოდა; ადამიანური ცხოვრების განხილვა და დაცვა, როგორც ჩვენდამი მინდობილი უზენაესი სიკეთისა, განვითარების და ასაკის ყველა საფეხურზე, ისევე, როგორც მისი ღირსებისა და განუმეორებელი ინდივიდუალობისა.
-როგორც ულტიმატიური წყარო ყველა პოლიტიკური გადაწყვეტილებისა ცნოს დემოკრატიულად გამოხატული ნება ხალხისა. ევროპელთა ინტერესი განხილულ უნდა იქნას მის ერთიანობაში, როგორც მოქმედებათა გზამკვლევი;
-ევროპული ერები და ხალხები მათ სიმრავლესა და მრავალფეროვნებაში დააფასოს როგორც შეუცვლელი გამოხატულება საერთო კულტურისა მრავალგვარ ნიუანსებში, აღიაროს ის ევროპული აზრისა და ევროპული ინსტიტუციებისა მატარებლად, როგორც ავტონომიური პოლიტიკური ერთეულები, რომელთაც თავიანთი სადავო საკითხების გადაწყვეტა სურთ მხოლოდ მშვიდობიანი გზებით და მორიგებით;
-ყოველთვის მზად იყოს დაიცვას და გაამრავლოს კეთილდღეობა, უსაფრთხოება, თავისუფლება, წესრიგი, მშვიდობა და ურთიერთგაგება ევროპის ხალხთა შორის.
-ჩვენი საერთოობის იმ ზომამდე აგება, რომ ყველა გადაწყვეტილება შეძლებისდაგვარად სუბსიდიარულ დონეზე, ანუ ყველაზე ქვედა, უშუალოდ პრობლემის არეალში მოხვედრილის და კომპეტენტურის დონეზე უნდა იქნეს მიღებული, სადაც ერები განიხილებიან, როგორც დემოკრატიული თვითგამორკვევის და ევროპის კულტურის ცოცხალი გამოხატულების მტვირთველნი.
-ჩვენი ერთად ცხოვრების როგორც სამართლებრივი სახელმწიფოს ორგანიზება და აქვე არამარტო თანაბარი და შესაბამისი სამართლის გარანტირება ყველასთვის, არამედ თავად სამართლის ქმნა და მის განმარტებაზე კონტროლის მუდმივად ხალხის ნებისთვის დაქვემდებარება. ქალისა და მამაკაცის კავშირით და საერთო ბავშვების ჩასახვით აღმოცენებული ბუნებრივი ოჯახი, ისევე როგორც აქედან გამომდინარე უფლებების და მოვალეობების განხილვა ევროპული საზოგადოების ფუძე-ქვად, ასევე მისი განსაკუთრებული დაცვა ისეთნაირად, რომ არ მოხდეს თავისუფალ გადაწყვეტილებაზე დაფუძნებული თანაცხოვრების ალტერნატიული ფორმების დაბრკოლება;
-კანონის წინაშე ქალისა და მამაკაცის თანასწორობის, ასევე სქესებისთვის მათი ბუნებრივი მიდრეკილების საფუძველზე მქონე განსაკუთრებული თვისებებისთვის უფლებების და მოვალეობების გარანტირება.
-რათა აღვზარდოთ ჩვენი შთამომავლობა ერთის მხრივ, ჩვენდამი გადმოცემული ტრადიციის, საუნჯეების სულით და აზრით, მეორეს მხრივ კი შინაგანად და გარეგანად საკუთარ თავზე აღმატების უწყვეტი სულისკვეთებით.
-უფლებების და მოვალეობების დაცვა, რომლებიც კერძო საკუთრებიდან იღებენ სათავეს; ასევე თანაბარი შანსის, უფლებისა ჰქონდეთ ღირსეული სამუშაო, სოციალურად უმწეოთა და დაუცველთა დახმარების, ასევე საყოველთაობის გარანტირება.
-ნება-სურვილი ჩვენს მეზობლებთან და დედამიწის ყველა სხვა ხალხთან მშვიდობაში და თანხმობაში ცხოვრებისა, მეტადრე მათთან, ვისთანაც ჩვენ პოზიტიური გამოცდილება გვაკავშირებს, ამასთანავე ნათლად დამოუკიდებლობის, ინტერესების, უსაფრთხოების და ჩვენი კულტურის შემდგომი სიცოცხლისთვის ზრუნვა.
-ჩვენი პასუხისმგებლობის სერიოზულად გააზრება და ეს არამარტო ბუნებრივი წონასწორობის შენარჩუნებისთვის და მოვლა-პატრონობითი დამოკიდებულებისთვის რესურსებისადმი როგორც ევროპაში, ისე მთელს დედამიწაზე, არამედ მორალური თვალსაზრისით პასუხისმგებლობითი მიდგომა ყველა ცოცხალ არსებასთან."

Преамбула уставу конфедерације европских нација

(Давид Енгелс - transl. Stanje Stvari)

Ми, Европљани, потпуно свесни наше повесне одговорности, одлучујемо да дамо себи сопствени устав и да тиме окончамо процес уједињавања континента. Овај устав треба да заснује конфедерацију европских националних држава које се, чувајући своја права, саглашавају у томе да у корист свих, као и за бригу и заштиту европске цивилизације, следе један низ заједничких циљева, а пре свега: координирану спољну политику, заштиту спољних граница Европе, борбу против криминала, ширење општеевропске транспортне инфраструктуре, усаглашавање норми и правила, приступ природним и стратешким ресурсима, сарадњу у простору образовања и истраживања и обезбеђење неопходних финансија за ове циљеве.

Ово уједињење, додуше, треба да стави тачку на више столећа унутаревропских ратова; оно се, међутим, изводи из духа дубоке унутрашње сродности европских народа који су се упркос свим раздорима увек сматрали делом једне једине заједничке културе, која је више од пуког збира својих делова и која је водила ка стварању једне посебне и јединствене слике света и слике човека.

Ова култура храни се из бројних извора, међу којима треба посебно истаћи старозаветну традицију, грчку мисао, римску државну уметност, хришћанско откровење и наслеђе романских, германских и словенских народа, а по први пут се институционално испољила образовањем духовне суверености цркве и државног ауторитета царског достојанства које је обновљено 800. године. На томе је европска култура у Средњем веку, Ренесанси, Просвећености и Модерни развијала све своје унутрашње склоности и истовремено се отворила свету са којим данас, усвајањем устава, жели да ступи у нову и снажну везу.

Поносни на велике тековине наше прошлости темељимо наш устав на позитивном признавању вредности наше традиције и на увиду да су благостање и напредак садашњице могући само преко остварења наших предака. Зато такође желимо развој будућности чврсто усидерен у корене прошлости и да поверено нам материјално као и нематеријално културно, друштвено и морално наслеђе очувамо, негујемо и увећамо.

Ми Европљани обавезујемо се стога пред Богом и нашом сопственом савешћу:

да тежимо очувању нашег духовног и материјалног наслеђа, као и независном развитку наших културних склоности с обзиром на међусобно уско повезану тежњу за истином, слободом и добрим животом као стварну мисију наше заједнице;
да толеришемо све форме религијских и филозофских убеђења које су у сагласју са нашим израслим начином живота, нарочито да увек негујемо, унапређујемо и настављамо наслеђе јудео-хришћанске традиције и њене повезаности са филозофским умним мишљењем, без кога би наша европска култура била незамислива; да људски живот у свим његовим развојним фазама и старосним добима, његово достојанство и његову јединствену индивидуалност чувамо и сматрамо за највеће нама поверено добро;
да демократски изражену вољу народа признајемо као ултимативни извор свих политичких одлука и да интересе Европљана у њиховој целовитости сматрамо за најважнију водиљу сваког деловања;
да европске нације и народе у њиховом мноштву и разноликости уважавамо као вредан и незаменљив израз разноликих страна једне заједничке културе, признајемо као носиоце европске мисли и европских институција и поштујемо као аутономне политичке јединице које од сада желе да своје спорове решавају искључиво путем мирних преговора и посредовања;
да се у свако доба залажемо за очување и увећање благостања, сигурности, слободе, реда, мира и споразумевања европских народа;
да нашу заједницу изградимо на такав начин, да ће све одлуке бити донесене што је могуће више субсидијарно, што значи на најнижој непосредно погођеној и компетентној разини, при чему нације треба сматрати централним носиоцем демократског самоодређења и културног испољавања живота Европе;
да наш заједнички живот уредимо као правну државу и при томе гарантујемо не само исто и адекватно право за све, него такође и да извршење права, и контролу над тумачењем трајно подвргнемо вољи народа;
да природу породицу која је настала спојем мушкарца и жене и рађањем заједничке деце, као и права и обавезе које одатле проистичу сматрамо за камен темељац европског друштва и обезбедимо јој посебну заштиту, без спречавања алтернативних форми суживота људи које почивају на слободној одлуци;
да гарантујемо једнакост мушкарца и жене пред законом као и посебна права и обавезе које половима припадају услед њихове природне склоности;
да наше потомке одгајамо како у духу поверене нам традиције и блага, тако и у смислу једног сталног унутрашњег као и спољашњег усавршавања;
да штитимо права и обавезе које произлазе из приватне својине, али истовремено да осигурамо једнакост шанси, право на достојанствен рад, подршку онима којима је помоћ потребна, као и интересе заједнице;
да желимо да са нашим суседима и свим другим народима на Земљи живимо у миру и слози, а нарочито онима са којима на вежу позитивна искуства и заједничко повесно наслеђе, али да се при томе јасно залажемо за независност, интересе, безбедност и опстанак наше културе;
да с озбиљношћу приступимо нашој одговорности за околину и то не само у смислу пуког одржавања природне равнотеже и бриге за природне ресурсе у Европи и на читавој Земљи, него такође и у смислу једног моралног одговорног опхођења са свим живим бићима.

Preámbulo de una Constitución para una

confederación de naciones europeas

(David Engels - transl. Carlos X. Blanco)

Los europeos, plenamente conscientes de nuestra responsabilidad histórica, decidimos darnos una constitución y completar así el proceso de unificación del continente. Esta constitución tendrá que establecer una confederación de Estados-nación que, conservando sus derechos, se pongan de acuerdo sobre la idea de perseguir una serie de objetivos comunes en beneficio de todos y para el cuidado y protección de la civilización europea, entre ellos: una política exterior coordinada, la protección de las fronteras europeas, la lucha contra la delincuencia, la ampliación de la infraestructura paneuropea de movilidad, la coordinación de normas y reglas, el acceso a los recursos naturales y estratégicos, la cooperación en el ámbito de la formación y la investigación y la disponibilidad de los fondos necesarios para estos fines.

Esta unificación deberá poner fin a muchos siglos de guerras intraeuropeas, pero se lleva a cabo en el espíritu de una profunda afinidad entre los pueblos de Europa que, a pesar de sus conflictos, siempre se han considerado parte de una única cultura común que es más que la mera suma de sus partes y ha dado lugar a una visión específica y única del mundo y de la humanidad.

Esta cultura se inspira en muchas fuentes, entre las que cabe destacar la tradición del Antiguo Testamento, el pensamiento griego, el arte político romano, la revelación cristiana y el patrimonio de los pueblos romano, germánico y eslavo, y ha nacido de manera institucionalizada desde la formación de la soberanía espiritual de la Iglesia y la autoridad política de la dignidad imperial renovada en el año 800. Posteriormente, la cultura europea desplegó todo su potencial interior a través de la Edad Media, el Renacimiento, la Ilustración y la Modernidad, y también se abrió al mundo, con el que quiere entrar hoy, a través de la adopción de una constitución, en nuevas y fuertes interacciones.

Orgullosos de los grandes logros de nuestro pasado, basamos nuestra Constitución en una adhesión positiva a los valores de nuestra tradición y en la conciencia de que la prosperidad y el progreso del presente sólo han sido posibles gracias a los logros de nuestros antepasados. Por eso queremos anclar firmemente el desarrollo del futuro en las raíces del pasado y salvaguardar, cuidar y potenciar el patrimonio cultural, social y moral -tanto tangible como intangible- que hemos heredado.

Los europeos nos comprometemos ante Dios y ante nuestra propia conciencia:

para perseguir como la verdadera misión de nuestra comunidad la salvaguarda de nuestro legado tanto espiritual como material y el desarrollo autónomo de nuestro potencial cultural para la aspiración conjunta a la verdad, la libertad y la buena vida;
tolerar todas las convicciones religiosas y filosóficas que estén en armonía con nuestro modo de vida habitual, y cuidar, beneficiar y continuar especialmente la herencia de la tradición judeocristiana y sus vínculos con el pensamiento filosófico racional, sin los cuales nuestra cultura europea sería impensable;
para considerar y proteger la vida humana en todas sus etapas de evolución y edad y su dignidad e individualidad únicas como el más alto de los bienes que se nos han confiado;
reconocer la voluntad democrática del pueblo como la fuente última de todas las decisiones políticas y considerar los intereses de los europeos en su conjunto como el principio rector más importante de todas las acciones;
estimar a las naciones y pueblos de Europa en su multiplicidad y diversidad como expresión preciosa e insustituible de las múltiples facetas de una cultura común, aceptarlos como portadores de la idea europea y de las instituciones europeas y respetarlos como entidades políticas autónomas que en adelante desean resolver sus diferencias mediante la negociación y el arbitraje pacíficos;
intervenir en todo momento para salvaguardar y aumentar la prosperidad, la seguridad, la libertad, el orden, la paz y la comprensión de los pueblos de Europa;
para construir nuestra comunidad de manera que todas las decisiones se tomen de la manera más subsidiaria posible, es decir, al nivel más bajo posible, pertinente y competente, considerando a las naciones como los portadores centrales de la autodeterminación democrática y la expresión de la vida cultural de Europa;
para ordenar nuestra coexistencia en la forma de un estado de derecho y no sólo para garantizar derechos iguales y propios para todos, sino también para someter siempre la formación de la ley y el control de su interpretación a la voluntad del pueblo;
considerar la familia natural, resultante de la unión entre el hombre y la mujer y del nacimiento de los hijos, y los derechos y obligaciones que de ella se derivan, como la base fundamental de la sociedad europea y concederle una protección especial, sin obstaculizar las formas alternativas de convivencia basadas en la libre decisión de los seres humanos;
para garantizar la igualdad entre hombres y mujeres ante la ley y las cualidades especiales, derechos y deberes asociados a los sexos según su constitución natural;
para educar a nuestros descendientes tanto en el espíritu de las tradiciones y tesoros que nos han sido legados como en el sentido de un constante deseo de superarse a sí mismo tanto interna como externamente;
para proteger los derechos y deberes derivados de la propiedad privada, asegurando al mismo tiempo la igualdad de oportunidades, el derecho a un trabajo digno, el apoyo a los necesitados y los intereses de la comunidad;
querer vivir en paz y armonía con nuestros vecinos y todos los demás pueblos de esta tierra, especialmente aquellos con los que estamos unidos por experiencias positivas y un patrimonio histórico común, garantizando al mismo tiempo la independencia, los intereses, la seguridad y la supervivencia de nuestra cultura;
tomar en serio nuestra responsabilidad por nuestro medio ambiente, no sólo en el sentido de simplemente salvaguardar el equilibrio natural y la gestión cuidadosa de los recursos naturales en Europa y en el mundo, sino también en el sentido de una interacción moralmente responsable con todos los seres animados.

Bevezetés az európai nemzetek alkotmányához

(David Engels - transl. Tamás Ulicza)

Mi, Európa népei történelmi felelősségünk teljes tudatában úgy döntünk, hogy alkotmányt hozunk létre, és bevégezzük
a kontinens egyesítési folyamatát. Ez az alkotmány létrehozza a nemzetállamok föderációját, amelyek amellett, hogy megőrzik jogaikat, egyetértenek, hogy közös célokat kell kitűzni mindenki javára és az európai civilizáció ápolására és megvédésére, nevezetesen: összehangolt külpolitika, az európai határok védelme, a bűnözés elleni harc, egy páneurópai mobilitási infrastruktúra kiterjesztése, a normák és szabályok összehangolása, a természeti és stratégiai erőforrásokhoz való hozzáférés, együttműködés az oktatás és a kutatás területén és az ezen célok eléréséhez szükséges források biztosítása.
Ez az egyesítés véget vethet az Európán belüli hadviselés évszázadainak: a mélyre nyúló hasonlóság szellemében valósul meg az európaiak között, amelyek konfliktusaik ellenére mindig egy közös kultúra részeként tekintettek egymásra, amely több mint alkotóelemeinek egyszerű összege, és amely konkrét és egyedi elképzelést hozott létre a világról és az emberiségről.
Ezt a kultúrát többféle forrás is alakította, amelyek közül különösen ki kell emelnünk az Ótestamentum tanításait, az ókori görög gondolkodást, a római politika- és államtudományt, a keresztény kinyilatkoztatást és az újlatin, germán és szláv nyelveket beszélő népek örökségét, és az intézményesült világosságot az egyház vallási függetlenségének megszületése és a birodalom méltóságának visszaállítása idején, 800-ban. Azt ez követő évszázadokban az európai kultúra felfedezte a benne rejlő lehetőségeket a középkor, a reneszánsz, a felvilágosodás és a modernitás során, és nyitott a világ felé, amellyel most új és erős kapcsolatokat akar kiépíteni ennek az alkotmánynak az elfogadásával.
Büszkén tekintünk múltunk nagy eredményeire, és alkotmányunkat a hagyományos értékeinkhez való ragaszkodásra kívánjuk építeni, valamint arra a tudatra, hogy a jelen jóléte és fejlődése nem lenne lehetséges őseink eredményei nélkül. Ezért szeretnénk szilárdan kötni a jövő fejlődését a múlthoz és megvédeni, gondozni, növelni a ránk hagyományozott kulturális, társadalmi és erkölcsi örökséget, legyen az anyagi vagy szellemi.
Mi, Európa népei fogadjuk az Úr előtt, lelkiismeretünkkel összhangban:

Közösségünk valódi küldetéseként törekszünk szellemi és anyagi örökségünk védelmére, valamint kulturális potenciálunk autonóm fejlesztésére, tekintettel közös törekvésünkre, az igazságra, a szabadságra és a jó életre;
Tolerálunk minden vallási és filozófiai meggyőződést, amely a bevett gyakorlatainkkal összhangban áll, de különös hangsúlyt helyezünk a judeo-keresztény hagyomány örökségének gondozására, ápolására és fenntartására, valamint annak kapcsolataira az észszerű filozófiai gondolkodással, amely nélkül az európai kultúránk elképzelhetetlen lett volna;
Értékeljük és védjük az emberi életet annak minden fejlődési és életkori szakaszában, ahogy az élet méltóságát és páratlan egyediségét is mint a legnagyobb ajándékot, amelyet ránk bíztak;
Elismerjük az összes politikai döntés végső forrásaként a nép demokratikus akaratát, és cselekedeteink fő vezérlőelveként tekintünk az európai népek érdekeinek képviseletére;
Értékeljük Európa nemzeteit és népeit sokféleségükben és változatosságukban mint közös kultúránk különböző aspektusainak értékes és pótolhatatlan kifejeződéseit. Az európai eszmény és az európai intézmények zászlóvivőinek tekintjük őket, és tiszteljük őket autonóm politikai entitásokként, amelyek ezentúl tárgyalások és döntőbíróságok útján kívánják rendezni nézeteltéréseiket;
Megteszünk mindent, ha meg kell védeni vagy növelni lehet az európai népek jólétét, biztonságát, szabadságát, kölcsönös megértésüket, a békét és a rendet;
Közösségünket úgy építjük fel, hogy minden döntést a szubszidiaritás elvének megfelelően hozzanak, amennyire csak lehetséges, a legalacsonyabb illetékes és érintett szinten, miközben a nemzeteket a demokratikus önrendelkezés fő hordozóinak és az európai kulturális élet legfontosabb szereplőinek tekintjük;
A jogállamiság alapján szervezzük közösségünk együttélését, és nemcsak garantáljuk mindenkinek az egyenlő és alapvető jogokat, de a törvényeket és értelmezésüket mindig a nép akaratának megfelelően alakítjuk;
A természetes családot, amely egy férfi és egy nő egyesüléséből jön létre, és amelyből gyermekek születnek és ebből következő jogok és kötelességek erednek, az európai társadalom alapjának tekintjük, és kiemelt védelemben részesítjük, anélkül hogy tiltanánk az együttélés bármilyen más formáját, amely emberi lények szabad döntéséből születik;
Garantáljuk a férfi és nő egyenlőségét a törvény előtt, miközben figyelembe vesszük a nemekhez kapcsolódó különleges tulajdonságokat, jogokat és kötelességeket, a természetes felépítésüknek megfelelően;
Leszármazottjainkat azoknak a hagyományoknak és gazdagságnak a szellemében neveljük, amelyeket örököltünk, és az állandó kiemelkedés vágyának átadásával;
Megvédjük a magántulajdonhoz kötődő jogokat és kötelességeket, miközben garantáljuk az egyenlő lehetőségeket, a tisztességes foglalkoztatáshoz való jogot, valamint a rászorulók és a közösség érdekeinek támogatását;
Békében és egyetértésben kívánunk élni szomszédainkkal és a bolygó minden más emberével, különösen azokkal, akikhez pozitív tapasztalatok és közös történelmi örökség fűz minket, miközben biztosítjuk kultúránk függetlenségét, érdekeit, biztonságát, és túlélését;
Komolyan vesszük felelősségünket környezetünk iránt, és nem csak vigyázzuk a természet egyensúlyát, és óvatosan kezeljük Európa és a világ természetes erőforrásait, de morálisan és felelősségteljesen élünk együtt minden élőlénnyel..

Preambule van een grondwet van een Confederatie van Europese Naties

(David Engels - transl. Ralf Van den Haute)

Wij, Europeanen, besluiten in het volle besef van onze historische verantwoordelijkheid, om onszelf een eigen grondwet te geven en zo het proces van de eenwording van het continent tot een goed einde te brengen. Deze grondwet is bedoeld om een confederatie van Europese natiestaten op te richten die, met inachtneming van de rechten van elke natiestaat, een aantal gemeenschappelijke doelstellingen ten behoeve van iedere Europeaan nastreven en de Europese beschaving koesteren en beschermen. Onder gemeenschappelijke doelstellingen worden verstaan: in de eerste plaats een gecoördineerd buitenlands beleid, de bescherming van de Europese buitengrenzen, de bestrijding van de criminaliteit, de ontwikkeling van een Europese vervoersinfrastructuur, de harmonisering van normen en regels, de toegang tot natuurlijke en strategische hulpbronnen, de samenwerking op het gebied van onderwijs en onderzoek en de passende verstrekking van de nodige financiële middelen.

Hoewel deze eenwording het einde van vele eeuwen van oorlogen binnen Europa moet betekenen, is zij gebaseerd op de geest van diepe innerlijke samenhang tussen de volkeren van Europa, die zich ondanks hun verschillen altijd deel hebben gevoeld van één enkele, gemeenschappelijke cultuur die meer is dan de som der delen en die heeft geleid tot het ontstaan van een bijzonder en onmiskenbaar beeld van de wereld en van de mensheid.

Deze cultuur wordt gevoed door talrijke bronnen, waaronder de traditie van het Griekse denken, de Romeinse staatskunst, het christendom en het erfgoed van de Romaanse, Germaanse en Slavische volkeren, en kreeg met de opkomst van de geestelijke soevereiniteit van de Kerk en sinds 800 met het herstel van de keizerlijke waarde, voor het eerst een institutionele dimensie. In de Middeleeuwen, de Renaissance, de Verlichting en de Moderne Tijd heeft de Europese cultuur al haar innerlijke mogelijkheden ontwikkeld en zich tegelijkertijd opengesteld voor de wereld waarmee zij vandaag, door het aannemen van een grondwet, een nieuwe en sterke band wil aangaan,.

Trots op de grote verworvenheden van ons verleden baseren wij onze grondwet dan ook op de positieve aanvaarding van de waarden van onze traditie en het inzicht dat de welvaart en de vooruitgang van het heden alleen mogelijk waren door de verworvenheden van onze voorouders. Daarom willen we ook de ontwikkeling van de toekomst stevig verankeren in de wortels van het verleden en willen we het materiële en immateriële culturele, sociale en morele erfgoed dat ons is overgeleverd, bewaren, koesteren en vermeerderen.

Voor God en ons eigen geweten, verbinden wij Europeanen ons ertoe

het behoud van ons geestelijk en materieel erfgoed en de onafhankelijke ontwikkeling van ons culturele potentieel met betrekking tot het nauw verwante streven naar waarheid, vrijheid en een goed leven na te streven;
alle religieuze en filosofische overtuigingen te tolereren die in harmonie zijn met onze traditie en gebruiken, en in het bijzonder het erfgoed van de joods-christelijke traditie en de band met het filosofisch rationele denken te koesteren, te bevorderen en verder te zetten, zonder de welke onze Europese cultuur ondenkbaar zouzijn;
het menselijk leven in al zijn ontwikkelings- en leeftijdsfasen, zijn waardigheid en zijn unieke individualiteit te beschouwen en te beschermen als het hoogste goed dat ons is toevertrouwd;
de democratisch uitgedrukte wil van het volk te erkennen als de ultieme bron van alle politieke besluiten en de belangen van de Europeanen in hun geheel te beschouwen als het principe waaraan alle politiek handelen onderworpen moet zijn;
als autonome politieke entiteiten die hun geschillen voortaan uitsluitend via vreedzame onderhandelingen en bemiddeling willen beslechten;
te allen tijde te ijveren voor het behoud en de verbetering van de welvaart, de veiligheid, de vrijheid, de orde, de vrede en het wederzijdse begrip van de Europesevolkeren;
namelijk op het laagst mogelijke betrokken en bevoegde niveau, met de naties als belangrijkste dragers van de democratische zelfbeschikking en van de cultuuruiting van Europa;
onze co-existentie als rechtsstaat te ordenen, waarbij we niet alleen gelijk en behoorlijk recht voor iedereen garanderen, maar ook de totstandkoming van het recht en de controle op de interpretatie ervan steeds aan de wil van het volkonderwerpen.
het natuurlijke gezin dat voortvloeit uit de vereniging van man en vrouw en de geboorte van gemeenschappelijke kinderen, alsmede de rechten en plichten die daaruit voortvloeien, te beschouwen als de fundamentele bouwsteen van de Europese samenleving, en deze onder bijzondere bescherming te plaatsen, zonder alternatieve vormen van menselijk samenleven op basis van vrijwilligheid te belemmeren;
de gelijkheid van mannen en vrouwen voor de wet en de bijzondere kenmerken, rechten en plichten die voortvloeien uit de aard van de geslachten tewaarborgen
onze nakomelingen, zowel in de geest van de tradities en schatten die ons zijn toevertrouwd op te voeden, als in de zin van een voortdurend streven naar innerlijke en naar buiten gerichte zelfovertreffing;
de rechten en plichten die voortvloeien uit het privé-eigendom te beschermen, gelijke kansen, het recht op fatsoenlijk werk, ondersteuning van behoeftige mensen en het algemeen belang tewaarborgen;
vrede en harmonie met onze buren en alle andere volkeren van de wereld na te streven, met name degene waarmee we een band hebben door positieve ervaringen en een gemeenschappelijk historisch erfgoed, terwijl we duidelijk opkomen voor de onafhankelijkheid, de belangen, de veiligheid en het voortbestaan van onzecultuur;

onze verantwoordelijkheid voor ons milieu serieus te nemen, niet alleen in de zin van het behoud van het natuurlijke evenwicht en een zorgvuldig gebruik van de natuurlijke hulpbronnen in Europa en in de wereld, maar ook in de zin van een ethisch verantwoorde omgang met alle levende wezens.

Preambul la o constituție pentru o confederație a națiunilor europene

(David Engels - transl. Flavius Alexandru)

Noi, europenii, pe deplin conștienți de responsabilitatea noastră istorică, decidem să ne oferim o constituție și să finalizăm astfel procesul de unificare a continentului. Această constituție va trebui să înființeze o confederație de state naționale care, păstrându-și drepturile, sunt de acord cu ideea urmăririi unei serii de obiective comune pentru binele tuturor, precum și pentru îngrijirea și protecția civilizației europene, în special: o politică externă coordonată, protecția frontierelor europene, lupta împotriva criminalității, extinderea infrastructurii paneuropene de mobilitate, coordonarea standardelor și a normelor, accesul la resursele naturale și strategice, cooperarea în educație și cercetare, precum și transmiterea fondurilor necesare în aceste scopuri.

Această unificare va trebui să încheie o dată pentru totdeauna numeroasele secole de războaie intraeuropene și se realizează în spiritul unei profunde afinități între popoarele europene care, în ciuda conflictelor lor, s-au considerat întotdeauna parte a unei singure culturi comune, reprezentând mai mult decât o simplă sumă a componentelor sale și a dat naștere unei viziuni specifice și unice asupra lumii și a ființei umane.

Această cultură se bazează pe numeroase surse, între care trebuie subliniate în mod special tradiția Vechiului Testament, gândirea greacă, arta politică romană, revelația creștină și moștenirea popoarelor romane, germane și slave și s-a născut de o manieră instituționalizată odată cu formarea suveranității spirituale a Bisericii și cu autoritatea politică a demnității imperiale restabilită în anul 800. Ulterior, cultura europeană și-a desfășurat întregul potențial intern de-a lungul Evului Mediu, a Renașterii, a Iluminismului și a Modernității și s-a deschis și lumii, față de care intenționează să intre astăzi, adoptând o constituție, în noi și puternice interacțiuni.

Mândri de marile realizări ale trecutului nostru, ne bazăm constituția pe o aderare pozitivă la valorile tradiției noastre și pe conștientizarea faptului că prosperitatea și progresul prezentului au fost posibile numai datorită faptelor strămoșilor noștri. Acesta este motivul pentru care dorim să ancorăm ferm evoluția viitorului în rădăcinile trecutului și să protejăm, să îngrijim și să creștem moștenirea culturală, socială și morală - atât tangibilă, cât și intangibilă - care ne-a fost lăsată moștenire.

Noi, europenii, ne angajăm în fața lui Dumnezeu și a propriei noastre conștiințe:

să urmărim, ca o adevărată misiune a comunității noastre, protejarea moștenirii noastre spirituale și materiale, precum și dezvoltarea autonomă a potențialului nostru cultural, în vederea atingerii obiectivelor de adevăr, libertate și prosperitate;
să tolerăm toate convingerile religioase și filozofice aflate în concordanță cu modul nostru obișnuit de a trăi și să avem grijă, să favorizăm și să continuăm în mod particular moștenirea tradiției iudeo-creștine și legăturile acesteia cu gândirea filozofică rațională, fără de care cultura noastră europeană ar fi de neconceput ;
să luăm în considerare și să protejăm viața umană în toate etapele sale de dezvoltare și de vârstă, precum și demnitatea și individualitatea sa unică, în considerarea înțelegerii că reprezintă elementul cel mai de preț care ne-a fost încredințat;
să recunoaștem ca sursă supremă a tuturor deciziilor politice voința democratică a poporului și să considerăm interesele europenilor în ansamblu ca cel mai important principiu director al tuturor acțiunilor;
să aprecieze națiunile și popoarele europene în multiplicitatea și diversitatea lor ca o expresie prețioasă și de neînlocuit pentru multiplepe fațete ale unei culturi comune, să le acceptăm ca purtătoare ale ideii europene și ale instituțiilor europene și să le respectăm ca entități politice autonome care acum doresc să își soluționeze diferențele prin negocieri pașnice și arbitraj;
să intervenim în orice moment pentru a proteja și crește prosperitatea, securitatea, libertatea, ordinea, pacea și înțelegerea popoarelor europene;
să ne construim comunitatea în așa fel încât toate deciziile să fie luate într-un mod cât mai subsidiar posibil, deci pornind de la cel mai mic nivel ierarhic afectat care are competență de a trata problema, considerând în același timp națiunile ca titularele centrale ale autodeterminării democratice și a expresiei vieții culturale europene;
să ne ordonăm coexistența sub forma unui stat de drept și nu numai să garantăm un drept egal și adecvat tuturor, ci să și supunem, întotdeauna, elaborarea dreptului și controlul interpretării sale voinței populare;
să considerăm familia naturală, care rezultă din uniunea dintre bărbat și femeie și nașterea copiilor, precum și drepturile și obligațiile care rezultă din aceasta, ca bază fundamentală a societății europene și să îi acordăm o protecție specială, fără a împiedica, prin aceasta, forme alternative de conviețuire rezultate din decizia liberă a oamenilor;
să garantăm egalitatea între bărbați și femei în fața legii, precum și calitățile, drepturile și îndatoririle specifice asociate sexelor în conformitate cu structura lor naturală;
să ne educăm descendenții atât în spiritul tradițiilor și tezaurelor care ne-au fost lăsate moștenire, cât și în sensul unei dorințe constante de a ne depăși pe noi înșine atât pe plan interior, cât și în relațiua cu ceilalți oameni;
să protejăm drepturile și îndatoririle rezultate din proprietatea privată, asigurând în același timp egalitatea șanselor, dreptul la muncă decentă, sprijinul celor aflați în nevoie și interesele comunității;
să dorim conviețuirea pașnică și armonioasă cu vecinii noștri și cu toate celelalte popoare ale acestui pământ, în special cu cei cu care suntem uniți prin experiențe pozitive și printr-o moștenire istorică comună, garantând în același timp independența, interesele, securitatea și supraviețuirea culturii noastre;
să ne luăm în serios responsabilitatea față de mediul înconjurător și aceasta nu numai în sensul unei simple protejări a echilibrului natural și a unei gestionări atente a resurselor naturale din Europa și din lume, ci și în cel al unei interacțiuni responsabile din punct de vedere moral cu toate ființele vii.

Introduction to the Preamble for the Constitution of a Federation of European Nations

Wprowadzenie do preambuły do Konstytucji Konfederacji Narodów Europejskich

(Zdzisław Krasnodębski)

Szanowni Państwo, Stowarzyszenie Twórców dla Rzeczypospolitej zaprasza do debaty o przyszłości Europy i jej przyszłej politycznej formie.

Jedną z najważniejszych zapowiedzi nowej, działającej pod przewodnictwem Ursuli von der Leyen, Komisji Europejskiej było zorganizowanie w 2020 roku konferencji o przyszłości Europy. Konferencja, a raczej seria konferencji odbywających się w czasie dwóch lat w Brukseli z udziałem nie tyko polityków, ale i organizacji społecznych, ma być miejscem debaty społecznej na temat kierunku, w jakim powinna się rozwijać Unia i zakończyć się postulatami jej reformy, ewentualnie także z propozycjami zmian traktatowych. Towarzyszyć jej miała szeroka debata publiczna w całej Europie. Chodzić ma zatem nie tylko o konsultację społeczną, lecz o przedsięwzięcie mające na celu „demokratyzowanie” Unii.

Mimo zapewnień, że debata ma być otwarta dla wszystkich i że nie powinno przesądzać się o jej konkluzjach, z uwagi na obecny układ sił w instytucjach unijnych od samego początku dominowało przekonanie, iż jednym słusznym rezultatem całego procesu może być tylko dalsza integracja, jeszcze ściślejsza Unia oraz jeszcze większe ograniczenie praw państw członkowskich, szczególnie tych słabszych gospodarczo oraz politycznie i kulturowo niepokornych.
Można było odnieść wrażenie, że chodzi o to, aby przez mobilizację opinii publicznej, jej części „proeuropejskiej”, móc w przyszłości wywrzeć nacisk na demokratycznie wybrane rządy państw narodowych, a nawet je obejść. Niestety można się także obawiać, że środowiska konserwatywne, narodowe z natury rzeczy mniej „umiędzynarodowione”, bardziej zakorzenione w lokalnych wspólnotach, gorzej zorganizowane i finansowane, będą w tej debacie mało słyszalne, tym bardziej, że od razu zaznaczyła się wyraźnie tendencja do wykluczenia tych, którzy nie są dostatecznie „europejscy” w znaczeniu, jaki nadają temu określeniu eurofederaliści.
Pandemia na chwilę tylko zahamowała cały ten proces, zarazem zradykalizowała jeszcze bardziej stanowisko zwolenników federalizacji Unii, budowy europejskiego superpaństwa oraz tworzenia nowego „narodu europejskiego” na ruinach dawnych narodów, przekształconych w etniczne wspólnoty czy wręcz regiony folklorystyczne. Ta wizja „Europy” byłaby w swej istocie zerwaniem z dziedzictwem europejskim, z płynącymi z niego wartościami oraz z ukształtowanymi w historii europejskiej instytucjami i formami życia.

Tych, którzy nie chcą europejskiego superpaństwa, którzy czują się związani ze swoimi narodami i są patriotami swoich państw narodowych, którzy bronią instytucji, na których opiera się nasza cywilizacja, oskarża się często, że chcą powrotu do „egoistycznych nacjonalizmów”, do bezwzględnej rywalizacji państw, że chcą zniszczyć ponadnarodowe poczucie solidarności i przynależności. Twierdzi się, że nie cenimy tego, co łączy nas, Europejczyków, że zamykamy się w prowincjonalizmie, pogrążamy w izolacjonizmie.
Nic bardziej fałszywego.

Tak, my nie chcemy, by zniknęła ta wspaniała różnorodność, która charakteryzuje Europę, chcemy, by trwały twórcze różnice między kulturami narodowymi, zdajemy także sobie sprawę, że demokracja nie może istnieć bez narodowej tożsamości. Zdecydowanie odrzucamy również inżynierię społeczną, dążenie do eksperymentów społecznych na wielką skalę, do tworzenia „nowego człowieka”. Doświadczenia wieku XX pokazały, dokąd tego rodzaju próby prowadzą. Dlatego też bronimy ogólnych zasad i instytucji społecznych, na których opiera się nasza cywilizacja, odwołując się do filozofii greckiej, do prawa rzymskiego oraz – przede wszystkim - chrześcijaństwa.
W obliczu ofensywy inżynierów społecznych i architektów nowego człowieka, powinniśmy się jednak zastanowić, jakiej formy politycznej chcielibyśmy dla Europy, jaką formą polityczną i instytucjonalną, chcielibyśmy jej nadać, na jakich regułach chcielibyśmy oprzeć współżycie narodów europejskich.

Nasz kolega, członek Stowarzyszenia Twórców dla Rzeczypospolitej, profesor historii starożytnej David Engels - Belg, który osiadł wraz ze swą rodziną w Polsce, dostrzegając w naszym kraju oazę, by nie powiedzieć „przedmurze”, właściwie pojętej europejskości, naszkicował - jako rodzaj eksperymentu myślowego - preambułę takiej możliwej, przyszłej konstytucji konfederacji państw i narodów europejskich.

Chcielibyśmy, żeby stała się ona impulsem do debaty w ramach naszego Stowarzyszenia, ale potem także szerzej, i to nie tylko w Polsce. Udostępnimy ją także w przekładzie angielskim, francuskim i niemieckim. Podobnie jak niedawno opublikowany zbiór artykułów, w których zarysowana została wizja „hesperialistycznej” reformy Europy, ma ona przyczynić się do budowy transnarodowego współdziałania tych, którzy nie chcą oddać Europy w ręce radykalnych eksperymentatorów, usiłujących zmienić cały nasz sposób życia i zniszczyć zasady, na których się ono opiera.
Czas, by Europejczycy zaczęli się łączyć w obronie tej Europy, jaką przekazali nam nasi przodkowie, budując jednocześnie taką formę politycznej współpracy między europejskimi narodami, która sprawi, że jej dziedzictwo nie tylko zostanie zachowane, ale rozbłyśnie nowym blaskiem.